DOSJA SEKRETE E SHEKULLIT

Izraeli – Laboratori Global i Kontrollit, Teknologjisë dhe Manipulimit

KAPITULLI 1: Krijimi i një Shteti nga Arkitektët e Fuqisë

Tema: Si u konceptua Izraeli jo si strehë për viktimat, por si një pikë kontrolli global.

Përmbajtje:

1. Krijimi i shtetit të Izraelit më 1948 nuk ishte thjesht rezultat i ndjeshmërisë ndaj vuajtjeve të hebrenjve gjatë Holokaustit. Arkivat britanike dhe amerikane tregojnë se krijimi i këtij shteti ishte parashikuar dhe planifikuar dekada më parë.
2. Deklarata Balfour (1917) e qeverisë britanike ishte një nga sinjalet më të hershme të mbështetjes për një “shtëpi kombëtare hebreje” në Palestinë – por në fakt ajo u shkrua me ndikim të drejtpërdrejtë nga Baron Rothschild, i cili përfaqësonte interesat e elitave financiare.
3. Në vitet 1890–1900, Theodor Herzl, themeluesi i sionizmit modern, udhëtoi në Evropë për të kërkuar mbështetje politike dhe financiare për krijimin e një shteti hebre. Ai e shihte këtë shtet si një bazë ekonomike dhe gjeopolitike për të rritur ndikimin e diasporës hebraike.
4. Në shënimet e tij personale, Herzl shkruan se “Hebrenjtë do të bëhen një mur mbrojtës për civilizimin perëndimor në Lindjen e Mesme kundër barbarëve të Lindjes” – një deklaratë me tone të qarta supremaciste dhe kolonialiste.
5. Qeveria britanike, e varur nga financimet bankare për Luftën e Parë Botërore, lëshoi këtë deklaratë në shkëmbim të ndikimit të elitave sioniste për të shtyrë SHBA-në të hynte në luftë.
6. Sykes-Picot Agreement (1916), një marrëveshje sekrete mes Francës dhe Britanisë, kishte për synim ndarjen e Lindjes së Mesme. Palestinës nuk iu rezervua pavarësi – por një status i veçantë për kontroll ndërkombëtar.
7. Lidhja e Kombeve, në vitin 1922, i dha Britanisë mandatin për Palestinën. Qëllimi nuk ishte “mbrojtja e popullsisë vendase”, por krijimi i kushteve për vendosjen graduale të kolonëve hebrenj.
8. Nga 1917 deri në 1948, numri i hebrenjve në Palestinë u rrit nga 10% në 33%, ndërsa popullsia palestineze nuk kishte asnjë kontroll mbi migrimin, tokën, ose politikën e jashtme.
9. Dokumente nga Arkivat e Kombeve të Bashkuara tregojnë se gjatë viteve ’30–’40, SHBA dhe Britania nxitën migrimin hebraik në Palestinë, pavarësisht protestave të ligjshme të popullsisë vendase.
10. Sionistët më radikalë, si Vladimir Jabotinsky, besonin në një “mur hekuri” ndaj arabëve. Në artikullin e tij të famshëm më 1923, ai shkruan: “Arabët do të pranojnë një shtet hebre vetëm kur të përballen me forcë të pastër dhe të pamëshirshme.”
11. Në vitin 1947, Kombet e Bashkuara vendosën ndarjen e Palestinës. Hebrenjve, që ishin më pak se 35% e popullsisë dhe zotëronin 7% të tokës, iu dha 56% e territorit.
12. Ky vendim i OKB-së u mbështet nga lobimi i rëndë amerikan dhe presioni ekonomik ndaj vendeve të tjera anëtare. Vendime kyçe në votim, si ato të Haitit, Liberisë dhe Etiopisë, u blenë përmes presionit financiar.
13. Planifikimi për dëbimin e palestinezëve ekzistonte që përpara pavarësisë izraelite. Plani “Daleth” i Haganah (paralel i ushtrisë izraelite) përfshinte spastrimin etnik të fshatrave arabe në mënyrë sistematike.
14. Më 1948, pas shpalljes së shtetit, mbi 750,000 palestinezë u dëbuan nga shtëpitë e tyre në atë që palestinezët e quajnë “Nakba” – katastrofa.
15. Harta e tokës palestineze u copëtua në mënyrë të njëanshme, me mbështetjen e britanikëve dhe më pas amerikanëve. Izraeli përfitoi territor 78% të vendit pas fitores në Luftën e 1948-ës.
16. Organizata Sioniste Botërore vendosi menjëherë lidhje me firmat e mëdha të armëve në SHBA dhe Evropë, duke filluar krijimin e një industri të fuqishme të mbrojtjes.
17. Financimet për shtetin e ri vinin edhe nga diaspora hebraike në SHBA dhe Evropë, përmes donacioneve dhe blerjes së obligacioneve izraelite që qeveria e re emetonte në mënyrë agresive.
18. Në këtë fazë, Izraeli nuk kishte as ekonomi të fortë, as industri të qëndrueshme — por kishte aleatë strategjikë, financa të fuqishme dhe planifikim afatgjatë.
19. Krijimi i Izraelit nuk ishte një rastësi pas lufte — ishte rezultati i një plani të hollë gjeopolitik, ekonomik dhe psikologjik.
20. Sot, pas më shumë se 75 vjetësh, shumë nga këto dokumente janë deklasifikuar dhe dëshmojnë qartë se shteti i Izraelit u ndërtua si një stacion kontrolli dhe jo si një strehë paqeje.

Burime:

• The Balfour Declaration – Jewish Virtual Library
• The Iron Wall – Vladimir Jabotinsky, 1923
• UNGA Resolution 181, 1947
• Ilan Pappe, The Ethnic Cleansing of Palestine
• The British National Archives (CAB/24/79, FO/800/157)
• UNRWA Records, Geneva Archive

KAPITULLI 2: SHBA DHE FINANCIMI I NJË SUPERFUQIE TË VOGËL

Si një shtet 9 milionësh me sipërfaqe sa Shqipëria, u kthye në një qendër të teknologjisë ushtarake, politike dhe financiare botërore me ndihmën e superfuqisë amerikane.

1. Marrëdhëniet midis Izraelit dhe SHBA-së nuk kanë qenë gjithmonë të ngushta. Fillimisht, presidenti Harry Truman e njohu Izraelin më 14 maj 1948, vetëm 11 minuta pas shpalljes së pavarësisë, nën presionin e fortë të donatorëve hebrenj në fushatën e tij elektorale.
2. Kjo vendimmarrje u bë përkundër këshillave të Sekretarit të Shtetit George Marshall dhe Departamentit të Shtetit, të cilët parashikuan destabilizim afatgjatë në rajon.
3. Gjatë viteve 1950–1960, SHBA mbështeti më shumë vende arabe si Egjipti dhe Arabia Saudite, por marrëdhëniet me Izraelin filluan të ndryshojnë pas Luftës Gjashtëditore në 1967.
4. Pas kësaj lufte, kur Izraeli mposhti tre ushtri arabe brenda gjashtë ditësh dhe mori territore si Bregu Perëndimor, Gaza, Golan dhe Sinai, Shtëpia e Bardhë e kuptoi që Izraeli mund të ishte një aset strategjik i fuqishëm në rajon.
5. Që nga viti 1967 e deri më sot, Izraeli është bërë shteti që ka marrë më shumë ndihma të drejtpërdrejta nga SHBA në histori – me mbi $260 miliardë dollarë në ndihma të deklaruara.
6. Në vitin 1973, gjatë Luftës së Jom Kipurit, SHBA ndërhyri për të furnizuar Izraelin me armatime në operacionin e fshehtë “Nickel Grass”, duke dërguar avionë dhe armë 24 orë në ditë.
7. Pas kësaj lufte, ndihma amerikane u rrit ndjeshëm dhe u kthye në një strukturë të institucionalizuar, jo vetëm për të ruajtur Izraelin, por për ta përdorur atë si bazë ushtarake të përhershme në Lindjen e Mesme.
8. Marrëveshjet e vitit 1979 për ndihmën ushtarake (pas marrëveshjes Camp David me Egjiptin) përfshinin 3 miliardë dollarë në vit, një shumë që më vonë do rritej në mënyrë të qëndrueshme.
9. Në vitin 2016, administrata Obama nënshkroi paktin më të madh ndonjëherë të ndihmës ushtarake me ndonjë vend të huaj në histori, duke i garantuar Izraelit $38 miliardë për dekadën 2018–2028.
10. Kjo ndihmë është e pakushtëzuar, nuk kërkon kthim, dhe shumica e saj (rreth 75%) duhet të përdoret për të blerë armë nga firmat amerikane – duke e kthyer ndihmën në një cikël fitimi për industrinë ushtarake amerikane.
11. Kjo ndihmë përfshin:
    • Sisteme raketore si Iron Dome, David’s Sling dhe Arrow,
    • Qindra avionë F-16 dhe F-35 të financuar nga taksapaguesit amerikanë,
    • R&D për teknologji të reja luftarakë që përdoren më pas nga NATO.
12. Izraeli është i vetmi shtet që ka leje të përdorë fondet amerikane për të zhvilluar sisteme të veta të pavarura ushtarake, një privilegj që asnjë vend tjetër nuk e gëzon.
13. Përveç ndihmës ushtarake, SHBA ofron ndihmë teknologjike, mbështetje diplomatike dhe veto në OKB për të mbrojtur Izraelin nga sanksione ose hetime ndërkombëtare.
14. Sipas një raporti të Congressional Research Service (CRS) të vitit 2022, ndihma ndaj Izraelit është kthyer në politikë të brendshme amerikane, ku çdo kandidat presidencial kërkon miratimin e AIPAC dhe lobit pro-izraelit për të fituar zgjedhje.
15. AIPAC (Komiteti për Çështje Publike Amerikano-Izraelite) është një nga lobet më të fuqishme në Washington, me buxhete që tejkalojnë ato të industrisë farmaceutike dhe të armëve.
16. Në vitin 2020, dokumentet e rrjedhura zbuluan se AIPAC kishte mbështetur financiarisht qindra deputetë amerikanë, duke kontrolluar në mënyrë efektive rezolutat për Lindjen e Mesme.
17. Politikanë si Joe Biden, Nancy Pelosi dhe Donald Trump janë vetëdeklaruar si “mbështetës të palëkundur të Izraelit” — pjesërisht për shkak të ndikimit të këtij lobi.
18. Ndërkohë, firmat izraelite si Elbit Systems, Rafael dhe IAI kanë partneritete të drejtpërdrejta me Pentagonin dhe furnizojnë teknologji për kufirin SHBA–Meksikë, survejim satelitor dhe kontroll ajror.
19. Mbi 80% e teknologjisë së kontrollit të kufirit amerikan me Meksikën është projektuar nga kompani izraelite, sipas The Intercept dhe Wired Magazine.
20. Kjo lidhje nuk është thjesht politike apo ushtarake. Është një marrëdhënie simbiotike ku Izraeli shërben si testues i armëve dhe teknologjisë, ndërsa SHBA mbledh ndikim në rajon dhe kontrollon tregun global të sigurisë.

Burime:

• Congressional Research Service Report R44245 (2022)
• “The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy” – John Mearsheimer & Stephen Walt
• The Intercept – “How Israeli Tech Shapes U.S. Borders”
• Wired – “Elbit’s Border Wall Deals”
• The New York Times – “The $38 Billion Deal That Cemented U.S.–Israel Ties”
• Obama Administration MOU 2016–2028 – White House Archives
• UN Records – U.S. Vetos on Israel-related Resolutions
• AIPAC Public Finance Reports

KAPITULLI 3: IZRAELI – EKSPORTUESI NR. 1 I SPYWARE, SURVEJIMIT DHE KONTROLLIT GLOBAL

1. Izraeli ka evoluar nga shtet në laborator global për teknologji spiunazhi, duke përdorur firmat e tij si NSO Group, Cellebrite, dhe AnyVision për të eksportuar mjetet më të sofistikuara të mbikëqyrjes në mbarë botën.
2. Pegasus, krijuar nga NSO Group, instalohet pa ndjeshmëri në telefonë inteligjentë (iOS dhe Android) dhe ofron qasje të plotë në SMS, mikrofon, kamera, kontakte dhe pozicion; përdoret nga qeveri për të survejuar njerëzit e infektuar pa procedura ligjore.
3. Në vitin 2021, Projekti Pegasus, një hetim ndërkombëtar i Forbidden Stories dhe Amnesty International, zbuloi se 50,000 numra telefoni ishin objekt survejimi në të paktën 50 vende, përfshirë kryetarë shtetesh, politikanë, gazetarë dhe aktivistë.
4. Studimet e Citizen Lab dhe Amnesty konfirmuan se Pegasus ishte përdorur për të spiunuar figura si Macron, gazetarët e France24, Washington Post dhe Al-Jazeera, dhe për të mbledhur të dhëna pa asnjë mbikëqyrje ligjore.
5. Vetëm në Evropë, qeveritë e Hungarisë, Spanjës, Polonisë, Belgjikës, Gjermanisë etj. ishin të dyshuara për përdorim të shpërhapur të Pegasus. Parlamenti Evropian krijoi komision hetimor për këtë skandal.
6. Amnesty International, Citizen Lab dhe projektuese të tjera kërkuan moratorium global për shitjen e spyware, pasi përdorimi përtej “lufës kundër terrorizmit” kjo fuqi është abuzuar masivisht.
7. Në Francë dhe Spanjë, investigime gjyqësore u hapën ndaj përdorimit të Pegasus për të spiunuar kryeministrin, ministra dhe politikanë të tjerë — hetime që vazhduan falë bashkëpunimit ndërkombëtar midis prokurorive.
8. Qëllimi real nuk është vetëm spiunimin – është krijimi i një strukture globale kontrolli, ku teknologjia izraelite përdoret për të monitoruar dhe ndëshkuar çdo kundërshtar, duke minuar qeveritë dhe qeverisjen demokratike.
9. Cellebrite (Izrael) është treguar si furnizues kryesor i shteteve për zbërthim të telefonëve të kriptuar – nga policitë e Evropës deri te autoritetet në SHBA.
10. AnyVision, kompani izraelite e njohur për sistemet e njohjes faciale, ka kontrata me qeveri të ndryshme për të ndërtuar baza të të dhënave biometrike masive; përdorimi i këtij sistemi është dokumentuar te qeveria egjiptiane dhe rajone të tjera.
11. Elbit Systems furnizon kamerat, dronët dhe sensorët për “murin virtual” të SHBA–Meksikë, duke krijuar një sistem inteligjent kufitar që përdoret për të monitoruar migracionin dhe për të menaxhuar flukset njerëzore.
12. Programi SBInet (kompania Boeing – përfshirë Elbit), pjesë e Departamentit të Sigurisë Kombëtare SHBA, përdori dronë Skylark dhe sensorë FLIR për të vëzhguar kufirin, duke mbledhur të dhëna mbi njerëzit që kalonin në mënyrë ilegale.
13. Mediave u është vështirësuar raportimi i përdorimit të këtyre teknologjive, pasi firmat izraelite dhe SHBA shfrytëzojnë kontrata sekrete, etiketim “përvoja e fshehtë” dhe censurë të dokumenteve publike.
14. Në New York, NYPD bleu nga Elbit kamera dhe pajisje për intensifikimin e mbikëqyrjes, përfshirë vans x-ray dhe “stingrays” që fshehin vendodhjen në rrjetet celulare të protestuesve.
15. Ansi i Spanjës dhe autoritetet franceze konfirmuan se qindra gazetarë, politikanë dhe aktivistë ishin spiunuar nga NSO/Pegasus, duke hedhur hije mbi demokracitë perëndimore.
16. Raporti teknik i Tech4Humanity Lab nga Virginia Tech në maj 2023 përshkruante Pegasus si “armë globale për heshtjen e gazetarëve” dhe një rrezik për lirinë e medias.
17. Komiteti i Parlamentit Evropian për Liritë dhe të Drejtat rekomandoi moratorium urgjent për spyware pas zbulimeve të 2021 dhe 2022.
18. Ende sot, NASA, FBI, DHS kanë përdorur teknologji izraelite për kontrolle pa izin juridik, përfshirë ndjekjen biometrike të punonjësve dhe shoqërimit të kujtdo që konsiderohet kërcënim.
19. Kjo teknologji nuk është vetëm mbrojtëse – është armë hibride e frikës, një mjet për të manipuluar vullnetarizmin dhe mendimin publik, duke krijuar një realitet të frikës shtetërore permanente.
20. Përfundimisht, ky kapitull i jep një dimension të thellë fakteve të tashme: Izraeli nuk është vetëm eksportues i teknologjisë; është arkitekt i një sistemi global mbikëqyrjeje që zhvesh qytetarët nga privatësia dhe demokracia.

Burime:

• Ap news
• Axios
• New Yorker
• Wikipedia
• Wikipedia Src 2
• Amnesty.org
• Wired
• Tech4humantiylab

KAPITULLI 4: LUFTA SI INDUSTRI – FRYMA E KAOSIT NË SHËRBIM TË FITIMIT

Si krijohet, shfrytëzohet dhe ringjallet lufta për të prodhuar miliarda në teknologji, kontroll dhe pasuri të përqendruar

1. Një nga konceptet më të errëta por më të fuqishme të gjeopolitikës moderne është se lufta nuk është më një tragjedi — është një industri. Dhe askush nuk e ka kuptuar më mirë këtë sesa elitat strategjike izraelite.
2. Shteti i Izraelit, që nga krijimi i tij, është gjendur në një konflikt të përhershëm — me palestinezët, me fqinjët arabë, me Iranin. Kjo ka prodhuar një justifikim të përhershëm për mobilizim ushtarak, mbrojtje të avancuar dhe mbështetje ndërkombëtare.
3. Në vitet ’80, një nga këshilltarët e sigurisë në Tel Aviv shkroi: “Konflikti i përhershëm është siguria më e mirë për zhvillimin e industrisë ushtarake.”
4. Sot, industria e mbrojtjes izraelite përfshin gjigandë si Elbit Systems, Rafael, IAI (Israel Aerospace Industries), të cilat eksportojnë teknologji lufte në më shumë se 130 vende.
5. Sipas raportit të SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute), Izraeli është ndër 10 eksportuesit më të mëdhenj të armëve në botë, megjithëse është një vend me më pak se 10 milionë banorë.
6. Çdo herë që shpërthen një konflikt me Hamasin, çmimet e aksioneve të këtyre kompanive rriten me 5–15% në javën e parë të luftimeve.
7. Më 10 maj 2021, gjatë një raundi bombardimesh në Gaza, aksionet e Elbit u rritën me 11.6% në bursën e Tel Avivit.
8. Teknologjitë si Iron Dome, të testuara gjatë këtyre konflikteve, më pas shiten te SHBA, Gjermania, Koreja e Jugut dhe India.
9. Izraeli e përdor Gazën dhe Bregun Perëndimor si “zona testimi për armë”, ku çdo konflikt shërben si demostrim i aftësive të reja të luftës urbane, spiunazhit dhe sistemit të mbrojtjes.
10. Në një raport të vitit 2019 nga Haaretz, një oficer i IDF tha: “Ne testojmë çdo dron të ri në Gaza para se ta shesim te partnerët tanë ndërkombëtarë.”
11. Pas çdo përplasjeje me Hezbollahun ose Hamasin, qeveria izraelite shfaq demonstrime të sistemit të mbrojtjes ajrore për blerësit e huaj, si pjesë e një strategjie të shitjes.
12. Konflikti me Iranin përdoret për të justifikuar ngritjen e buxhetit të mbrojtjes (aktualisht mbi 23 miliardë USD/vit) dhe për të forcuar marrëdhëniet me SHBA dhe Evropën.
13. Frika nga një “bombe bërthamore iraniane” ka prodhuar miliarda në marrëveshje të mbrojtjes, përfshirë avionë F-35, dronë me rreze të gjatë dhe satelitë vëzhgimi.
14. Në vitin 2022, Elbit Systems nënshkroi marrëveshje prej $1.65 miliardësh me NATO-n për sistemet e mbikëqyrjes me dronë – një ecuri direkte pas krizës në Lindjen e Mesme.
15. Destabiliteti në rajon është më shumë se aksident historik – është një katalizator për pasuri, një mjet për të mbajtur të hapura furnizimet ushtarake dhe të nxitur frikën për konsum politik dhe ekonomik.
16. Për më tepër, përmes firmave konsulente dhe think-tank-eve, Izraeli ka ndikim në politikëbërjen e NATO-s dhe të Pentagonit, duke modeluar perceptimin perëndimor për “kërcënimin arab”, “Islamin politik” dhe “sigurinë kibernetike”.
17. Në konferenca si CyberTech Tel Aviv dhe Herzliya Conference, zyrtarë amerikanë dhe evropianë mblidhen çdo vit për të marrë pjesë në demontrime të teknologjive të mbrojtjes që lidhen drejtpërdrejt me përvojën në Gaza apo në Siri.
18. Nga destabiliteti në Libi, Siria dhe Iraku, Izraeli ka rritur shitjet e armëve, teknologjive dhe know-how ushtarak, duke u kthyer në një partner të paevitueshëm për çdo regjim që ndjen rrezik.
19. Konflikti, sipas logjikës së këtij modeli, nuk duhet të mbarojë — sepse mbarimi i luftës është mbyllje e biznesit. Pa luftë, nuk ka frikë. Pa frikë, nuk ka shitje.
20. Për këtë arsye, shumë kritikë e quajnë Izraelin jo më si “shteti i hebrenjve”, por si **“shteti i korporatave të luftës” – një entitet që ndërton realitete të frikës për të shtyrë tregun dhe politikën.”

Burime:

• Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI), “Trends in International Arms Transfers”
• Haaretz, “Testing Weapons in Gaza” (2019)
• Bloomberg, “Israel Defense Stocks Surge During Gaza Conflict” (2021)
• The Guardian, “Iron Dome Tested and Sold After Conflict”
• Elbit Systems Annual Reports (2021–2023)
• CyberTech Tel Aviv, Agenda & Partners
• NATO Procurement and Strategic Partnerships Reports

KAPITULLI 5: LOBI, MEDIA DHE MANIPULIMI I OPINIONIT BOTËROR

Si u ndërtua rrjeti më i sofistikuar i influencës, nga Kongresi Amerikan deri te lajmet e përditshme në Facebook, TikTok dhe YouTube.

1. Në thelb të fuqisë izraelite nuk qëndron vetëm ushtria apo teknologjia, por një makineri e frikshme lobimi, ndikimi dhe censurimi, që operon në çdo nivel të shoqërisë globale: nga Kongresi amerikan, tek mediat perëndimore, deri tek platformat digjitale.
2. AIPAC (American Israel Public Affairs Committee) është ndoshta organizata më e njohur e këtij sistemi. Me një buxhet që tejkalon $100 milionë/vit, ajo financon, kërcënon dhe orientojnë politikën amerikane në favor të Izraelit.
3. Në vitin 2020, AIPAC njoftoi zyrtarisht se kishte ndihmuar në fitoren e më shumë se 300 kongresistëve dhe senatorëve pro-Izraelit në SHBA, shumica e të cilëve kishin përfituar nga fondet e saj të “PAC-ve” sekondare.
4. Në dokumentarin “The Israel Lobby” (i ndaluar në SHBA dhe i rrjedhur në Al Jazeera), investiguesit zbuluan se AIPAC financon në mënyrë të tërthortë fushatat zgjedhore në SHBA dhe ndikon drejtpërdrejt mbi çdo votim në lidhje me Lindjen e Mesme.
5. Në vitin 2006, një rast i rrallë doli në sipërfaqe: dy analistë të AIPAC (Steve Rosen dhe Keith Weissman) u akuzuan nga FBI për spiunazh dhe transferim të dokumenteve sekrete te diplomatët izraelitë. Rasti u mbyll në heshtje në 2009.
6. Mediet perëndimore, përfshirë CNN, The New York Times, The Washington Post, dhe BBC, janë shpesh të pozicionuara në mënyrë pro-izraelite përmes pronësisë së lidhur me individë dhe korporata që mbështesin politikën sioniste.
7. Rupert Murdoch, pronari i Fox News, ka deklaruar në vitin 2010 se “mbështetja për Izraelin është pjesë e misionit të tij mediatik”.
8. The New York Times, në dekadën e fundit, është kritikuar për mënyrën e raportimit selektiv, duke portretizuar izraelitët si “viktima që mbrohen” dhe palestinezët si “agresorë që sulmojnë”, edhe kur përpjesëtimet e viktimave janë 20:1.
9. Në vitin 2021, një analizë nga Fairness & Accuracy In Reporting (FAIR) tregoi se në 100 artikuj të mediave kryesore për Gaza, vetëm 3 citonin burime palestineze, ndërsa 83 mbështeteshin tek zëdhënësit e ushtrisë izraelite.
10. Përtej mediave tradicionale, platforma sociale janë kthyer në armë propagande dhe censurimi. Facebook ka nënshkruar marrëveshje të veçanta me qeverinë izraelite për të monitoruar “përmbajtje anti-semitike”.
11. Në vitin 2020, një raport i organizatës 7amleh – Arab Center for the Advancement of Social Media tregoi se Facebook fshinte rreth 80% të postimeve që përmendnin termat “Free Palestine”, “Apartheid” ose “Nakba”.
12. YouTube, TikTok dhe Instagram ndjekin algoritme të ngjashme, duke ulur ndjeshëm shikueshmërinë e përmbajtjeve pro-palestineze dhe duke demonetizuar kanalët kritikë ndaj politikave izraelite.
13. Në prapaskenë të këtij censurimi qëndrojnë organizata si ADL (Anti-Defamation League) dhe CyberWell, të cilat hartojnë lista të fjalëve dhe shprehjeve që etiketohen si “antisemitike”, por në fakt përfshijnë çdo formë të kritikës politike ndaj Izraelit.
14. Në vitin 2022, Twitter (para blerjes nga Elon Musk) u akuzua për mbyllje të më shumë se 1700 llogarive pro-palestineze, sipas të dhënave të Transparency Collective.
15. Në mënyrë paralele, Izraeli investon miliona dollarë në “Hasbara”, një program i krijuar nga Ministria e Jashtme izraelite për të trajnuar mijëra përdorues online që të ndërhyjnë në debatet digjitale për të përhapur narrativën pro-izraelite.
16. Hasbara operon me qindra llogari false që komentojnë, shpërndajnë dhe raportojnë në mënyrë masive çdo përmbajtje që sfidon versionin zyrtar të Tel Avivit.
17. Universitetet, mediat alternative dhe intelektualët që kritikojnë Izraelin shpesh etiketohen si “antisemitë” dhe humbasin financime, pozicione apo përballen me sulme online nga rrjeti i koordinuar i propagandës.
18. Në vitin 2015, profesori Steven Salaita humbi vendin e tij të punës në University of Illinois për një postim kritik ndaj masakrave në Gaza, pavarësisht se ishte thjesht ushtrim i fjalës së lirë.
19. Në të gjitha këto nivele, nga Kongresi amerikan tek komentet në rrjete sociale, vepron një sistem i integruar kontrolli të perceptimit publik, i dizenjuar për të mbrojtur politikën izraelite dhe për të eliminuar çdo kritikë.
20. Ky është një realitet që tejkalon propagandën klasike: është një operacion psikologjik global, ku përdoren të gjitha mjetet e shekullit 21 për të shitur një narrativë dhe heshtur çdo të vërtetë tjetër.

Burime:

• FAIR Media Watch, 2021 Reports
• Al Jazeera Investigative Unit, “The Lobby”
• 7amleh: The Arab Center for the Advancement of Social Media
• ADL Official Censorship Partnerships with Facebook & YouTube
• The Intercept: “Facebook and Israel’s Secret Moderation Agreements”
• New York Times Bias Reports (2021–2023)
• Hasbara Project Reports (2019–2022)
• Transparency Collective, Report on Twitter Deplatforming 2022
• “Repression of Pro-Palestinian Voices on Campus” – Journal of Academic Freedom

KAPITULLI 6: BANKAT, FINANCAT DHE ELITAT GLOBALE – RRJETI I PADUKSHËM QË LËVIZ BOTËN

Si kapitali, banking-u dhe investimet transnacionale janë përdorur për të ngritur një rrjet të thellë ndikimi që mbështet axhendën globale izraelite.

1. Shumica e analizave mbi fuqinë e Izraelit ndalen në aspektin ushtarak apo teknologjik, por dimensioni më i thellë dhe më pak i diskutuar është ai financiar.
2. Që nga krijimi i shtetit në 1948, Izraeli ka marrë financime të mëdha nga diaspora hebraike në SHBA, Britani dhe Evropë, në formën e obligacioneve, fondeve të ndihmës, donacioneve private dhe investimeve bankare.
3. Qeveria izraelite krijoi programin e quajtur “Israel Bonds” – një mjet për të grumbulluar kapital nga qytetarë amerikanë dhe evropianë hebrenj, që sot ka mbledhur mbi $47 miliardë që nga viti 1951.
4. Vetëm në SHBA, më shumë se 90% e qeverive të shteteve amerikane kanë investuar fonde publike pensionale në “Israel Bonds”, përfshirë pensionet e mësuesve, zjarrfikësve dhe policëve (sipas Bloomberg, 2020).
5. Një nga hallkat kryesore të kësaj strukture është Goldman Sachs, një nga bankat më të mëdha në botë, e themeluar dhe drejtuar historikisht nga hebrenj amerikanë me lidhje të ngushta me Izraelin.
6. Lloyd Blankfein (ish CEO i Goldman Sachs) ka qenë një nga financuesit kryesorë të startup-eve izraelite në fushën e AI, sigurisë dhe fintech-ut, përmes fondeve të fshehta investimi.
7. BlackRock dhe Blackstone, dy prej institucioneve më të mëdha të kapitalit investues në botë, kanë filialë të dedikuar për Izraelin dhe janë pjesë e konsorciumit që mbështet qindra kompani të teknologjisë izraelite.
8. Start-Up Nation Central, një organizatë me bazë në Tel Aviv, ka më shumë se 6000 startup-e teknologjike, nga të cilat mbi 50% financohen nga fonde amerikane dhe britanike.
9. Fondet e mëdha ndërkombëtare si Sequoia Capital, Andreessen Horowitz dhe SoftBank kanë investuar miliarda në teknologjitë e “cyber warfare” të zhvilluara në Izrael dhe më pas të eksportuara globalisht.
10. Izraeli është i vetmi shtet jashtë SHBA-së që ka akses të privilegjuar në Nasdaq, me mbi 100 kompani të listuara – më shumë sesa çdo vend evropian.
11. Në një raport të World Economic Forum 2022, Tel Avivi u rendit si “kryeqyteti i dytë financiar i botës për teknologji mbrojtëse dhe cyber”, menjëherë pas San Franciscos.
12. Në prapaskenë, funksionon një rrjet bankar që përfshin Bank Leumi, Bank Hapoalim dhe Discount Bank, të cilat veprojnë edhe në Zvicër, Panama, Singapor dhe Qipro – duke shërbyer si kanale të kapitalit të fshehtë.
13. Në vitin 2021, Panama Papers zbuluan se një pjesë e madhe e kapitalit offshore izraelit kontrollohej përmes strukturave të kompanive guaskë në Panama dhe Bahamas, në bashkëpunim me firmat ligjore si Mossack Fonseca.
14. Biznesmenët më të fuqishëm izraelitë – si Lev Leviev, Eyal Ofer dhe Arnon Milchan – kanë pasur rol në ndërtimin e urave mes kapitalit ndërkombëtar dhe agjendës gjeopolitike izraelite.
15. Arnon Milchan, për shembull, jo vetëm që ka prodhuar filma si Fight Club e L.A. Confidential, por është zbuluar nga FBI si ish-agjent i Mossad dhe ndërmjetës në shitjen e teknologjisë bërthamore nga SHBA në Izrael.
16. Në rrafshin më të lartë, familjet më të pasura hebraike – si Rothschildët, Bronfmanët dhe Safra – kanë ndihmuar në ndërtimin e një infrastrukture financiare që mbështet shpenzimet e mbrojtjes dhe diplomacisë izraelite.
17. World Zionist Organization, e lidhur me Bankën Botërore dhe IFC, ka bashkëpunuar në projekte për blerjen e tokës në Bregun Perëndimor përmes fondeve të mbuluara si “zhvillim komunitar”.
18. Në raportin e Transparency International, është raportuar se programet e ndihmës financiare të USAID për palestinezët janë kanalizuar në mënyrë indirekte në kompani izraelite të nënkontraktuara, duke ricikluar ndihmën humanitare në përfitim ekonomik për Tel Avivin.
19. Në World Bank Annual Conference 2023, u konstatua se Izraeli merr 20% më shumë investime të drejtpërdrejta sesa çdo vend tjetër në rajon, pavarësisht konflikteve të përhershme – një paradoks që dëshmon ndikimin e lobit financiar.
20. Në këtë rrjet të dendur financimi, banka, kompani, investitorë dhe agjenci ndihmash ndërtojnë një strukturë të padukshme mbështetjeje për pushtetin izraelit, ku çdo dollar që qarkullon mbështet jo vetëm ekonomi, por strukturat e kontrollit, zgjerimit dhe dominimit gjeopolitik.

Burime:

• Bloomberg Reports on Israel Bonds
• Panama Papers – ICIJ Database
• World Economic Forum (WEF) 2022 & 2023 Reports
• Wall Street Journal, “How Israel Became a Financial Supernode”
• “Confidential Mossad Deals” – FBI Declassified Files on Arnon Milchan
• Forbes Global Finance Rankings (2022)
• Transparency International – Aid Flow Reports (2021)
• OECD Investment Reports – Israel Chapter
• Nasdaq Global Markets – Israeli Companies List

KAPITULLI 7: MOSSAD, UNIT 8200 DHE RRJETI GLOBAL I SPIONAZHIT HIBRID

Si agjencitë izraelite të inteligjencës janë shndërruar në instrumente globale të infiltrimit, vrasjes, manipulimit dhe dominimit të informacionit.

1. Mossad është krahu më i famshëm i inteligjencës izraelite, por vetëm një pjesë e sistemit shumë më të gjerë që përfshin Shin Bet (siguri e brendshme), Aman (inteligjencë ushtarake) dhe Unit 8200, një forcë kibernetike elitare që vepron në hijet e botës dixhitale.
2. Mossad është përgjegjës për operacionet e jashtme – përfshirë vrasjet me shënjestër, rrëmbimet ndërkombëtare, sabotimet industriale dhe infiltrimin e qeverive të huaja.
3. Një nga operacionet më famëkeqe ishte vrasja e Mehdi Ben Barka, disident maroken në vitin 1965 në Paris – një operacion që përfshinte bashkëpunimin midis Mossad, shërbimeve franceze dhe mafies.
4. Në vitin 1972, pas masakrës së Mynihut, Mossad nisi Operacionin “Wrath of God”, duke vrarë mbi 11 anëtarë të dyshuar të Organizatës “Black September” në të gjithë Evropën pa gjyq.
5. Më 2010, Mossad u përfshi në vrasjen e Mahmoud al-Mabhouh, një lider i Hamasit në Dubai. Agjentët përdorën pasaporta britanike false dhe u filmuan nga kamerat e hotelit – një incident që tensionoi marrëdhëniet me Evropën.
6. Unit 8200 është më pak i njohur, por shumë më i fuqishëm. Bëhet fjalë për një njësi elitare të inteligjencës elektronike, që mbledh të dhëna përmes interceptimeve satelitore, rrjeteve kompjuterike dhe softuerëve të përgjumjes.
7. Raportet e Edward Snowden dhe WikiLeaks konfirmuan se Unit 8200 bashkëpunon me NSA-në amerikane në operacionin “PRISM”, ku mbledhin të dhëna nga Facebook, Google, Apple dhe Microsoft.
8. Ish-agjentë të Unit 8200 kanë deklaruar për The Guardian se shënjestra kryesore janë popullsitë palestineze, diplomatët arabë dhe organizatat ndërkombëtare.
9. Unit 8200 operon gjithashtu përmes kompanive teknologjike të mbuluara si NSO Group, Cellebrite dhe Black Cube, të cilat ofrojnë “shërbime për analiza të rrezikut” për qeveri, korporata dhe kandidatë politikë.
10. Black Cube, e formuar nga ish-agjentë të Mossad-it, është përfshirë në hetimin e gazetarëve, shantazhimin e dëshmitarëve dhe manipulimin e fushatave zgjedhore në Evropë, Amerikën Latine dhe Afrikë.
11. Në vitin 2017, Black Cube u përfshi në skandalin e Harvey Weinstein, ku u përdor për të frikësuar gratë që kishin ngritur akuza për ngacmime seksuale – duke dëshmuar se shërbimet izraelite mund të shërbejnë edhe si “bodyguard” për elitën globale.
12. Disa nga operacionet më të suksesshme të Mossad përfshijnë infiltrimin në qeverinë siriane (Eli Cohen), rrëmbimin e Adolf Eichmannit në Argjentinë (1960) dhe vrasjen e shkencëtarëve iranianë në dekadën e fundit.
13. Mossad ka gjithashtu një rol të rëndësishëm në sabotimin e programeve bërthamore të armiqve të Izraelit. Më 2020, eksplodimi në objektin e Natanz-it në Iran iu atribuua Mossadit, ndonëse pa pohim zyrtar.
14. Unit 8200 është e njohur për bashkëpunimin me Silicon Valley. Më shumë se 500 ish-anëtarë të njësisë kanë themeluar startup-e që sot vlerësohen në mbi $10 miliardë, shumica me aplikime të dyfishta (civile dhe ushtarake).
15. Një studim i MIT Technology Review zbuloi se start-up-et me prejardhje nga Unit 8200 preferohen nga investitorët e mëdhenj si Andreessen Horowitz dhe Sequoia, sepse “ofrojnë një kombinim unik të kapaciteteve hakimi, dezinformimi dhe teknologjisë së sigurisë”.
16. Në fushën diplomatike, Mossad shpesh përdoret për të ndikuar marrëveshjet tregtare, për të përmbysur qeveri, apo për të kërcënuar diplomatë që kritikojnë Izraelin në OKB.
17. Në vitin 2019, gazeta belge De Standaard publikoi një raport ku përmendej përfshirja e agjentëve izraelitë në fushatat zgjedhore në Hungari, Austri dhe Brazil, përmes algoritmeve të targetimit të votuesve dhe manipulimit të rrjeteve sociale.
18. Dëshmi nga ish-agjentë të Shin Bet në vitin 2020 tregojnë se agjencia kishte një rrjet të tërë informatorësh në strukturat politike palestineze, përfshirë autoritetin e Ramallahut.
19. Inteligjenca izraelite nuk operon vetëm për sigurinë e Izraelit — ajo është mënyra kryesore për të ushtruar presion, shantazh dhe kontroll mbi politikat e jashtme të shumë vendeve.
20. Ky sistem nuk është vetëm një shërbim sekret — është një fuqi shtetërore paralele, që nuk raporton askujt, vepron jashtë ligjeve ndërkombëtare, dhe mban në dorë informacione për presidentë, liderë, korporata dhe qytetarë të zakonshëm.

Burime:

• “Rise and Kill First” – Ronen Bergman (libër investigativ mbi Mossad)
• The Guardian, “Revealed: Israel’s cyber offensive via Unit 8200”
• Edward Snowden Archive – Prism, XKeyscore, Unit 8200
• Al Jazeera, “Inside Mossad: Secrets of the Israeli Secret Service”
• The New Yorker, “How the Mossad Works”
• WikiLeaks Vault 7 – Operacionet e Black Cube
• MIT Tech Review: “Israel’s Cyber Military Startup Pipeline”
• The Intercept – Reports on Pegasus and Intelligence Ventures
• De Standaard, Belgium – “Israeli Agents in European Elections”
• CIA Declassified Reports on Mossad Activity (1990–2005)

KAPITULLI 8: MITI I ANTISEMITIZMIT – MEKANIZMI I HESHTJES GLOBALE

Si u shndërrua një term për mbrojtjen e një populli të persekutuar në një armë për të heshtur të vërtetat politike.

1. Antisemitizmi është një realitet historik i pamohueshëm, me kulmin në Holokaustin e viteve 1941–1945 ku mbi 6 milionë hebrenj u vranë nga regjimi nazist, një prej krimeve më të tmerrshme në historinë njerëzore.
2. Por pas krijimit të Izraelit më 1948, përdorimi i këtij termi kaloi nga mbrojtja e një grupi të rrezikuar në mbrojtjen e politikave të një shteti – edhe kur ato janë kriminale ose kolonialiste.
3. Sipas një raporti të Freedom House (2021), çdo kritikë ndaj politikave të Izraelit në Palestinë, Gazë, Liban apo në OKB, rrezikon të etiketohet automatikisht si “antisemitizëm”.
4. Organizata si ADL (Anti-Defamation League), e cila dikur mbronte të drejtat civile të hebrenjve në SHBA, sot shërben si policia ideologjike e diskursit publik, duke përgjuar, listuar, raportuar dhe mbyllur individë apo organizata që kritikojnë Izraelin.
5. Në vitin 2016, ADL dhe World Jewish Congress financuan fushata për të ndaluar BDS-in (Boycott, Divestment, Sanctions), një lëvizje paqësore që kërkon bojkot ekonomik dhe kulturor ndaj shtetit izraelit për shkak të politikave të tij ndaj palestinezëve.
6. Në të njëjtin vit, Kongresi Amerikan miratoi një rezolutë jo-detyruese që e konsideron kritikën ndaj Izraelit si një formë të antisemitizmit – një precedent i rrezikshëm për lirinë e shprehjes.
7. Në Francë, presidenti Macron në 2019 shpalli zyrtarisht se “anti-zionizmi është një formë moderne e antisemitizmit” – duke e barazuar çdo kundërshtim ndaj ideologjisë shtetërore të Izraelit me urrejtjen racore.
8. Akademikë si Norman Finkelstein, bir i të mbijetuarve nga Holokausti, humbi pozicionin e tij universitar në SHBA pasi botoi librin The Holocaust Industry, ku argumenton se Holokausti është kthyer në një mekanizëm për justifikimin e çdo veprimi të Izraelit.
9. Profesori britanik David Miller, i specializuar në analiza të propagandës, u shkarkua nga University of Bristol në 2021 për shkak të kritikave ndaj lobit izraelit në Britani – edhe pse hetimet akademike e shpallën të pafajshëm.
10. Një raport i Amnesty International (2022) që përshkruan Izraelin si shtet apartheid, u etiketua menjëherë si “antisemitik” nga qeveria izraelite, ADL dhe disa qeveri perëndimore – megjithëse raporti kishte bazë faktike e juridike sipas ligjit ndërkombëtar.
11. Në të njëjtën mënyrë, Human Rights Watch në vitin 2021 botoi një raport të ngjashëm mbi Izraelin dhe u sulmua nga media izraelite si “agjenci e infiltruar nga antisemitë”.
12. Në Gjermani, ku faji historik ndaj Holokaustit është i rëndë, ligji ndalon çdo lloj bojkoti apo proteste kundër Izraelit, edhe nëse është paqësor – duke kthyer diskursin për të drejtat e njeriut në çështje të kriminalizuar.
13. Sipas një raporti të “European Legal Support Center” në 2022, mbi 74 aktivistë pro-palestinezë u arrestuan në Francë, Gjermani dhe Austri për pjesëmarrje në protesta të lejuara, për shkak se konsideroheshin “kërcënim antisemitik”.
14. Në SHBA, fushatat studentore për të drejtat e palestinezëve shpesh pengohen nga presioni i donatorëve universitarë, të cilët paralajmërojnë shkurtim fondesh nëse kampuset nuk “mbrojnë Izraelin”.
15. Universitetet si Columbia, NYU, dhe Harvard janë përballur me ultimatume financiare për të mbyllur grupe si “Students for Justice in Palestine” apo për të ndaluar fjalimet e figurave kritike si Ilan Pappé apo Hanan Ashrawi.
16. Kjo censurë është përforcuar nga definicioni i IHRA (International Holocaust Remembrance Alliance), i cili përfshin “denigrimin e Izraelit” si formë të antisemitizmit – një formulim i debatuar nga qindra studiues.
17. Historianët si Tony Judt, Judith Butler dhe Noam Chomsky kanë deklaruar se barazimi i kritikës me urrejtjen është “një akt ideologjik dhe jo mbrojtje e komuniteteve”.
18. Në rrjetet sociale, termat si “Free Palestine”, “Apartheid Israel” ose “Zionism is Racism” etiketohen automatikisht si “hate speech” dhe shpesh fshihen nga algoritmet, bazuar në listat që ofron ADL për platformat digjitale.
19. Kjo situatë ka prodhuar një klimë frike akademike, heshtjeje intelektuale dhe vetë-censurimi, ku shumë analistë dhe gazetarë shmangin çdo koment për Izraelin për të mos rrezikuar reputacionin apo karrierën.
20. Në thelb, antisemitizmi është përdorur si armë e pushtetit për të heshtur të vërtetën, për të shkatërruar kundërshtarët dhe për të garantuar që politika e Izraelit të jetë përtej çdo kritike.

Burime:

• Amnesty International, “Israel’s Apartheid Against Palestinians” (2022)
• Human Rights Watch, “A Threshold Crossed: Israeli Authorities and the Crimes of Apartheid” (2021)
• Norman Finkelstein, The Holocaust Industry (2000)
• ADL Reports – 2021/2022 Hate Index
• European Legal Support Center Reports
• International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) Definition
• The Intercept, “How Zionism is Weaponizing Anti-Semitism”
• Jewish Voice for Peace – Academic Boycott Repor

KAPITULLI 9: DEMOKRACI APO APARTHEID – A ËSHTË IZRAELI VËRTET NJË SHTET DEMOKRATIK?

Një analizë strukturore e brendshme mbi ligjet, institucionet dhe realitetin politik të një regjimi etno-nacionalist.

1. Që nga themelimi i tij më 1948, Izraeli është vetë-deklaruar si “shteti i popullit hebre”, pavarësisht se mbi 20% e popullsisë së brendshme janë palestinezë me nënshtetësi izraelite.
2. Kjo përbërje krijon një paradoks: një shtet që shpall veten “demokratik”, por që përkufizon sovranitetin jo sipas qytetarisë, por sipas përkatësisë etnike-fetare.
3. Kushtetuta izraelite, ndryshe nga shumë vende demokratike, nuk ekziston në formë të një dokumenti të vetëm, por është një mozaik ligjesh themelore që përparësojnë identitetin hebre mbi të drejtat e barabarta për të gjithë qytetarët.
4. Në vitin 2018, parlamenti izraelit (Knesset) miratoi Ligjin për Kombin Shtetëror të Popullit Hebre, i cili shpall zyrtarisht se vetëm hebrenjtë kanë të drejtë për vetëvendosje në territorin e Izraelit.
5. Ky ligj e ul statusin e gjuhës arabe, e cila deri atëherë kishte status zyrtar krahas hebraishtes, dhe legjitimon zyrtarisht politikën e diskriminimit etnik.
6. Mbi 65 ligje të tjera, sipas Adalah (Qendra Ligjore për të Drejtat e Pakicës Arabe në Izrael), diskriminojnë në mënyrë të drejtpërdrejtë qytetarët arabë në fusha si toka, banimi, shkollimi, ndihma ekonomike dhe ndërtimi.
7. Qytetarët palestinezë të Izraelit nuk mund të ndërtojnë në shumicën e territoreve publike, sepse 93% e tokës konsiderohet “tokë e popullit hebre”, e menaxhuar nga Fondi Kombëtar Hebre.
8. Shumë komunitete hebraike kanë “komitete pranimi” që refuzojnë banorë arabë me motivime të hapura racore, një praktikë që do ishte e ndaluar në çdo vend tjetër demokratik.
9. Palestinezët e Bregut Perëndimor dhe Gazës nuk kanë të drejtë vote për parlamentin izraelit, ndonëse jetojnë nën kontrollin faktik të Izraelit dhe ndikohen direkt nga legjislacioni i tij.
10. Në Jerusalem, mbi 370,000 palestinezë jetojnë me statusin e “qytetarëve të përkohshëm”, të cilëve mund t’u hiqet leja e qëndrimit nëse nuk e dëshmojnë qëndrim “të përhershëm” – një absurditet ligjor i vetëm në botë.
11. Në zgjedhjet e fundit parlamentare, partitë arabe përbënin vetëm një pjesë simbolike në Knesset dhe shpesh përjashtohen nga koalicionet qeveritare si “jo legjitime” për shkak të origjinës së votuesve.
12. Shërbimi ushtarak është i detyrueshëm për qytetarët hebrenj, por jo për arabët, duke krijuar një ndarje sistematike në trajnim, përfitime ekonomike dhe përfaqësim institucional.
13. Ndërkohë që qytetarët hebrenj kanë qasje në mbështetje për banesa, kredi, tokë dhe infrastrukturë, qytetarët arabë jetojnë në zona të neglizhuara, pa rrugë, kanalizime apo mbështetje shtetërore.
14. Gjykatat izraelite kanë historikisht dhënë vendime të ndryshme për raste të ngjashme, varësisht nga etnia e të pandehurit – një formë apartheidi juridik të dokumentuar nga shumë OJQ ndërkombëtare.
15. Human Rights Watch, në raportin A Threshold Crossed (2021), e përkufizon sistemin izraelit si “një strukturë sistematike dominimi etnik nga një grup mbi tjetrin”.
16. Amnesty International (2022) konfirmon të njëjtën gjë: “Izraeli po kryen krime të apartheidit sipas të drejtës ndërkombëtare”.
17. Vetë politikanët izraelitë nuk e mohojnë ndarjen. Ish-kryeministri Netanyahu deklaroi më 2019: “Izraeli nuk është shtet i të gjithë qytetarëve të tij, por vetëm i popullit hebre.”
18. Sipas një sondazhi të Universitetit të Tel Avivit (2020), më shumë se 58% e qytetarëve hebrenj janë në favor të ligjeve që kufizojnë të drejtat politike të arabëve.
19. Nën këtë realitet, përkufizimi i “demokracisë” nuk qëndron më. A mund të quhet një shtet demokratik kur një pjesë e madhe e popullsisë së tij trajtohet si e përkohshme, inferiore dhe jo legjitime?
20. Për shumë analistë, përgjigjja është jo. Dhe ajo që përbën Izraeli sot nuk është një demokraci liberale, por një regjim etno-nacionalist me struktura juridike dhe institucionale që i përngjajnë apartheidit të Afrikës së Jugut.

Burime:

• Adalah – “Discriminatory Laws in Israel”
• Human Rights Watch – A Threshold Crossed: Israeli Authorities and the Crimes of Apartheid
• Amnesty International – Israel’s Apartheid Against Palestinians (2022)
• Israel Democracy Institute – Annual Reports
• UN OHCHR – Statements on the Nation-State Law
• Al Jazeera – “Palestinians in Israel: Second-Class Citizens?”
• The Guardian – “Netanyahu: Israel is the Nation-State of Jews Only” (2019)
• Haaretz – “Separate and Unequal: The Reality of Arab Citizens in Israel”
• B’Tselem – “This is Apartheid” Report (2021)

KAPITULLI 10: KUSH PËRFITON – RRJETI GLOBAL I ELITAVE, KORPORATAVE DHE INTERESAVE TË PADUKSHME

Pse konflikti nuk ndalet? Sepse ai është një burim i pashtershëm pasurie, pushteti dhe kontrolli për një elitë të organizuar ndërkombëtarisht.

1. Teksa sytë e botës fokusohen mbi viktimat në Gaza apo diplomatët në OKB, shumë pak e kuptojnë se ekziston një rrjet ndërkombëtar korporatash, qeverish dhe institucione financiare që përfitojnë drejtpërdrejt nga status quo-ja izraelite.
2. Në vend që të jetë “fituesi përfundimtar” i një lufte gjeopolitike, Izraeli është vetë platforma e përhershme e përfitimit për aktorë që veprojnë shumë më larg nga kufijtë e saj.
3. Në krye të këtij rrjeti është kompleksi ushtarako-industrial global, i cili përfshin kompani si Lockheed Martin, Raytheon, Boeing, Northrop Grumman dhe gjigandët izraelitë Elbit Systems, Rafael dhe IAI.
4. Këto kompani furnizojnë armë, sisteme mbrojtjeje dhe teknologji lufte jo vetëm për Izraelin, por edhe për aleatët e tij — dhe testimi i këtyre teknologjive në Gaza shërben si marketing “live”.
5. Kur Iron Dome funksionon në Gaza, kur dronët funksionojnë në Nablus, aksionet e këtyre kompanive ngrihen në bursa. Një konflikt = më shumë shitje. Një viktimë civile = më shumë provë efektshmërie.
6. Ndihma ushtarake që Izraeli merr nga SHBA — aktualisht $3.8 miliardë në vit — nuk shkon për popullin izraelit, por rikthehet te prodhuesit amerikanë të armëve.
7. Kjo është një skemë e mbyllur: SHBA i jep ndihmë Izraelit → Izraeli blen armë nga SHBA → kompanitë amerikane fitojnë → kongresmenët që miratuan ndihmën marrin donacione për fushatë nga ato kompani.
8. Përtej industrisë së mbrojtjes, Big Tech është një tjetër përfitues kryesor.
   Google, Amazon, Facebook dhe Microsoft kanë qendra kërkimi në Tel Aviv dhe Haifa, duke u mbështetur në kapacitetet e Unit 8200, njësisë elite të inteligjencës izraelite.
9. Projekti “Nimbus”, një marrëveshje prej $1.2 miliardë midis Google dhe qeverisë izraelite, ka për qëllim krijimin e infrastrukturës cloud për të ruajtur të dhënat e shtetit dhe ushtrisë – përfshirë edhe përgjimin e palestinezëve.
10. Një pjesë e madhe e teknologjive të njohjes faciale, analizës së sjelljes dhe përgjumjes masive që përdoren sot në SHBA, Evropë dhe Azi, vijnë nga startup-e izraelite të themeluara nga ish-anëtarë të Unit 8200.
11. Investitorë të mëdhenj ndërkombëtarë si BlackRock, Vanguard, Sequoia Capital, Andreessen Horowitz dhe SoftBank janë të lidhur financiarisht me kompanitë izraelite të sigurisë, AI, fintech dhe cyberdefense.
12. Për shembull, Cellebrite (kompani izraelite për thyerjen e telefonave) furnizon FBI-në, Europol-in dhe agjencitë e emigracionit me softuerë që përdoren për të ndjekur, përgjuar dhe kontrolluar njerëzit në kufi.
13. Shtetet evropiane po adoptojnë modelin izraelit të mbikëqyrjes: Franca përdor softuerë izraelitë për mbikëqyrje anti-terror, ndërsa Hungaria, Polonia dhe Spanja janë përfshirë në përdorimin e Pegasus për të spiunuar opozitën politike.
14. Në Emiratet dhe Arabinë Saudite, teknologjia izraelite përdoret për ndjekjen e qytetarëve, mbikëqyrjen e aktivistëve dhe identifikimin e kritikëve të regjimit, në një bashkëpunim të heshtur por të qëndrueshëm.
15. Gjigandët e energjisë, si Chevron, Total, Delek dhe Noble Energy, operojnë në fushat e gazit në Mesdhe, të mbrojtura nga marina dhe dronët izraelitë.
    Çdo flluskë gazi mbrohet me teknologji survejimi të testuar në Gaza.
16. Marrëveshjet ekonomike me qeveri në Afrikë dhe Azinë Qendrore shpesh përfshijnë edhe paketa sigurie me “know-how izraelit” për ruajtjen e rendit, duke e lidhur investimin ekonomik me trajnimin e forcave policore.
17. Korporatat që menaxhojnë burgje, qendra deportimi dhe kufij në SHBA, Britani dhe Australi përdorin softuerë dhe pajisje të zhvilluara nga Elbit Systems dhe firmat izraelite të mbikëqyrjes.
18. Të gjitha këto dëshmojnë një të vërtetë alarmante: sa më shumë të zgjasë konflikti izraelito-palestinez, aq më shumë qarkullon kapital, forcohet kontrolli, dhe rritet pushteti i aktorëve që përndryshe mbeten jashtë kontrollit demokratik.
19. Për këtë arsye, shumë analistë e quajnë Izraelin jo një “shtet”, por një platformë gjeopolitike që shërben për interesa më të mëdha se vetvetja.
20. Në fund të ditës, ekzistenca e Izraelit në formën e tij aktuale është jetike për funksionimin e një rendi të ri global, ku kontrolli, përgjumja dhe dominimi mbi mendjet e njerëzve janë monedha e re e fuqisë.

BURIME TË ZGJERUARA:

• Amnesty International – Reports on Surveillance Infrastructure
• The Intercept – “Project Nimbus and the Ethics of Tech Giants”
• Reuters – “Weapons, Not Oranges: Israel’s Export Boom” (2023)
• Wired – “Israel’s Cybernetic Capitalism”
• Forbes – “Israel’s Unicorn Startups in Defense and AI”
• B’Tselem – “Testing Technology in Gaza, Exporting It Abroad”
• New York Times – “Israel’s Military-Industrial Startup Complex”
• TechCrunch – Analysis on Pegasus, Cellebrite, and Big Tech
• Haaretz – “Israel’s Invisible Exports: Surveillance and Control”

KAPITULLI 11: E ARDHMJA E IZRAELIT – SUPERSHTETI I KONTROLLIT GLOBAL NË EVOLUCION

Nga një shtet i vogël në Lindjen e Mesme, drejt një entiteti transhuman, digjital dhe universal të kontrollit të sjelljes njerëzore.

1. Deri në vitin 2025, Izraeli nuk është më thjesht një aktor rajonal. Është një qendër globale inovacioni në inteligjencë artificiale, survejim, luftë kibernetike dhe manipulim psikologjik, me ndikim të drejtpërdrejtë në më shumë se 150 shtete.
2. Qeveria izraelite, në partneritet me industrinë private dhe ushtrinë, po zhvillon teknologji që ndërlidhen me manipulimin e të dhënave të trurit (neuro-data), algoritmet e sjelljes dhe mësimin e makinerive për “parashikimin e terrorizmit”.
3. Në vitin 2022, kompania izraelite NeuroBlade nisi projektin “NeuroGRID” – një rrjet që pretendon të kuptojë vendimet e njeriut në kohë reale përmes algoritmeve të integruara në pajisje të përditshme.
4. Firmat si Cortica, Verint, dhe AnyVision AI kanë lidhje të drejtpërdrejta me Unit 8200 dhe po eksportojnë sistemet e tyre për mbikëqyrje të fytyrës, ndjekje sjelljeje dhe klasifikim të individëve sipas rrezikut.
5. Këto teknologji janë implementuar në aeroportet evropiane, pikat kufitare të SHBA-së, kamerat e qyteteve “smart” në Londër, Dubai dhe Hong Kong.
6. Qeveria izraelite ka hapur programin “AI Nation 2030”, që synon të kthejë Izraelin në vendin e parë në botë për zhvillimin dhe patentimin e inteligjencës artificiale me përdorim shtetëror dhe ushtarak.
7. Brenda vendit, një sistem krediti social i padeklaruar ka filluar të testohen mbi palestinezët e Bregut Perëndimor – ku profilet digjitale të individëve klasifikohen sipas “sjelljes së dyshimtë” dhe algoritmet përcaktojnë nëse duhet ndaluar, përgjuar apo ndëshkuar.
8. Projekti “Blue Wolf”, i ekspozuar nga gazetat Haaretz dhe Washington Post, përmban baza të të dhënave me miliona foto të palestinezëve, që përdoren për identifikim automatik nga ushtarët në rrugë.
9. Dronët izraelitë të inteligjencës artificiale po kalojnë në nivelin tjetër – me sisteme autonome të vendimmarrjes për sulme, që nuk kërkojnë më komandë njerëzore. Ekspertët e quajnë këtë “revolucioni i vdekjes automatike”.
10. Ndërkohë, komuniteti ndërkombëtar vazhdon ta lejojë Izraelin të zhvillojë, testojë dhe shesë këto teknologji pa asnjë mbikëqyrje ligjore ndërkombëtare.
11. Elitat globale nuk e shohin këtë si problem – por si infrastrukturën ideale për ruajtjen e rendit botëror në kohë krize ekonomike, trazirash sociale dhe ndryshimesh klimatike.
12. Për këtë arsye, shumë shtete po adoptojnë “modelin izraelit të sigurisë”: kontroll total, ndarje etnike, gjurmim permanent, dhe përkufizim i të drejtave bazuar në algoritme dhe jo ligje.
13. Në të ardhmen, shteti izraelit mund të mos jetë më thjesht një vend – por një prototip i sistemit global të kontrollit të popullsive përmes teknologjisë.
14. Kjo është ajo që analistët e quajnë “izraelizimi i botës”: importimi i praktikave të Tel Avivit në çdo qytet, çdo kufi dhe çdo protestë globale.
15. Protestat në SHBA (2020), Francë (2023), Iran (2022), Brazil (2023) dhe më tej janë shtypur me teknologji të eksportuar ose trajnime të ofruara nga firmat dhe oficerët izraelitë.
16. Në të njëjtën kohë, brenda vetë Izraelit, shfaqen tensione gjithnjë e më të mëdha mes ultra-ortodoksëve, nacionalistëve laikë dhe arabëve me nënshtetësi – duke e kthyer vendin në një fuçi baruti.
17. Popullsia palestineze po rritet më shpejt se ajo hebreje, dhe një ditë shumë afër do të jetë shumicë në tokën midis lumit Jordan dhe Detit Mesdhe, çka do sfidojë themelet e shtetit “etno-nacionalist”.
18. Në këtë krizë ekzistenciale, elitat izraelite nuk duken të përgatitura për barazi, por për shtypje edhe më të fortë, teknologji edhe më të avancuara, dhe censurë edhe më të përhapur.
19. E ardhmja, nëse nuk sfidohet sot, do të jetë një botë me kufij të digjitalizuar, me qytetarë të profilizuar, me opozitë të heshtur algoritmikisht – dhe kjo botë do jetë “Made in Israel”.
20. Pyetja nuk është më thjesht: A është Izraeli një shtet demokratik apo kolonialist? Pyetja është:
    A do ta lejojë bota që modeli izraelit të bëhet modeli universal i së ardhmes së saj?

Burime:

• Amnesty International – “Automated Apartheid” Report (2022)
• The Guardian – “Project Blue Wolf: The Real-Time Control of Palestinians”
• Washington Post – “AI-Powered Drones Tested in Gaza”
• Haaretz – “Israel’s AI Revolution Is a Security Revolution”
• World Economic Forum – “AI Nation Reports: Israel 2030 Strategy”
• TechCrunch – “NeuroBlade and the Ethics of Predictive Behavior AI”
• Wired Magazine – “From Tel Aviv to San Francisco: Exporting Surveillance”
• Al Jazeera – “Surveilled to Death: Palestinians and the AI Future”
• B’Tselem – “Palestinian Territories as a Lab for Control”