Një dashuri e ndaluar që solli një dënim çnjerëzor
Në fund të pranverës së vitit 1901, në qytetin Poitiers të Francës, një letër anonime arriti në zyrat e policisë. Ajo përmbante një akuzë të frikshme: në një shtëpi të vjetër aristokrate mbahej e mbyllur prej vitesh një grua kundër vullnetit të saj. Autoritetet nuk e morën menjëherë seriozisht, derisa vendosën të hetonin. Çfarë zbuluan atë ditë do të trondiste gjithë vendin.
Blanche Monnier, një grua e re dikur e bukur dhe me ëndrra, ishte izoluar në një dhomë të errët e pa dritare, në kushte të tmerrshme që sfidonin çdo imagjinatë. Trupi i saj ishte i dobësuar skajshëm, kockat i dukeshin përmes lëkurës, dhe ajo ndodhej shtrirë në një shtrat të kalbur, e rrethuar nga papastërti dhe mungesë njerëzimi. Blanche kishte kaluar plot 25 vite në atë dhomë. Dhe më e tmerrshmja? Ishin nëna dhe vëllai i saj, ata që e kishin dënuar.
E re, e dashuruar dhe e pakuptuar nga familja
Në rininë e saj, Blanche Monnier ishte një vajzë me ëndrra për jetë, dashuri dhe liri. Ajo ra në dashuri me një avokat, një burrë i thjeshtë, pa pasuri, por i ndershëm dhe plot dashuri për të. Fatkeqësisht, familja e saj aristokrate e konsideroi këtë lidhje si një turp. Nëna e saj, e njohur për karakterin autoritar dhe përkushtimin ndaj reputacionit familjar, nuk e pranoi kurrë këtë dashuri.
Në vend që ta lejonte vajzën të zgjidhte fatin e saj, ajo mori një vendim brutal: e mbylli në një dhomë të shtëpisë, me premtimin se do të lirohej vetëm nëse hiqte dorë nga lidhja. Blanche nuk pranoi. Asnjë vit, as dy. Kaluan 25.
Një zbulim që tronditi Francën
Kur autoritetet hapën derën e dhomës më 23 maj 1901, ajri i rëndë, mungesa e dritës dhe pamja e Blanche i la pa fjalë. Dhoma kishte dekada pa pastrim. Blanche ishte gjysmë e zhveshur, me flokët e gjatë e të ngatërruar, lëkura e saj e zbardhur nga mungesa e dritës së diellit. Ajo fliste me vështirësi, dhe reagonte si një fëmijë i traumatizuar.
Media franceze shpërtheu me raportime. Të gjitha gazetat e mëdha e kishin në faqet e para. Historia e Blanche Monnier u kthye në një shembull i tmerrshëm i mizorisë që mund të fshihet pas mureve të një shtëpie të respektuar.
Dënimi që nuk erdhi kurrë në mënyrën që pritej
Nëna e Blanche u arrestua menjëherë, por pas vetëm 15 ditësh në paraburgim, ajo vdiq nga një atak në zemër. Vëllai i saj u mor në pyetje, por nuk u dënua, pasi pretendoi se ishte nën urdhrat e nënës dhe se nuk kishte fuqi për të vepruar ndryshe.
Blanche u dërgua në një spital psikiatrik, ku jetoi edhe 12 vite të tjera. Ajo kurrë nuk e rifitoi plotësisht shëndetin mendor dhe as nuk mundi të ndërtojë jetën që dikur kishte ëndërruar. Vdiq në vitin 1913, në moshën 64-vjeçare, në vetmi, por më në fund e lirë.
Një kujtesë e errët për fanatizmin dhe abuzimin brenda familjes
Historia e Blanche Monnier është një ndër dëshmitë më të dhimbshme për atë që ndodh kur dashuria dhe liria e një individi shkelmohen nga paragjykimi dhe kontrolli ekstrem. Ajo nuk është thjesht një histori tronditëse – është një thirrje për ndërgjegjësim, për ndihmë dhe për mbrojtjen e çdo individi që mund të jetë viktimë e dhunës familjare.
