Në një vend ku ari eksportoheshin me miliarda, por vetëm 5% kthehej për popullin, Ibrahim Traoré pa një vend të pasur që lypte për ujë. Pa fëmijë që nuk shkonin në shkollë sepse pushteti i korruptuar ndante paratë me bankat zvicerane dhe bazat ushtarake të huaja. Ai nuk pranoi ta shikonte këtë më gjatë. Ai nuk e duroi këtë më.
Ai nuk e kërkoi ndryshimin. Ai u bë vetë ndryshimi.
ÇFARË KA BËRË TRAORÉ NË MË PAK SE DY VITE:
- Arsimi falas për të gjithë – që nga kopshti e deri në universitet. Traoré e shpalli arsimin si armën më të fuqishme kundër kolonializmit modern:
“U kolonizuam përmes ideve. Tani luftojmë mbrapsht me dije.”
- Ngriti universitetin teknik të parë shtetëror në një vend ku më parë vetëm elitat mund të studionin jashtë vendit.
- Kombëtarizoi industrinë e arit – ndaloi që kompanitë e huaja të nxirrnin pasuritë e nëntokës pa i dhënë llogari popullit.
- Ngriti bashkëpunime minierash lokale, që fitimi të mbetej në duart e njerëzve të zakonshëm dhe jo në bordet ndërkombëtare.
- Ndërtoi një makinë elektrike 100% vendase – pa Tesla, pa Gates, pa Bankë Botërore. Një makinë e ndërtuar nga inxhinierët vendas dhe e financuar nga populli.
“Nuk po huazojmë të ardhmen. Po e ndërtojmë vetë.”
- Anulloi varësinë ndaj FMN-së dhe Bankës Botërore, duke refuzuar marrëveshjet që e lidhnin vendin me borxhe të përjetshme.
- Mbylli 17 baza të huaja ushtarake – shumica franceze – që operonin në tokën e Burkina Fasos si në koloni.
- Shtoi qindra pompa uji dhe qendra shëndetësore në fshatrat më të varfra – vendet që për dekada nuk i vizitoi asnjë politikan.
- Ndaloi OJQ-të e huaja që kontrollonin narrativën e vendit dhe vendosi që ndihma e jashtme të kalonte vetëm përmes strukturave shtetërore transparente.
- Refuzoi çdo luks personal – nuk jeton në pallat, nuk ka avion privat, nuk merr paga të majme. Ende mban uniformën, ngas makinën vetë dhe deklaron:
“Derisa populli im të jetë i sigurt, unë mbetem ushtar.”
Perëndimi e quan diktator. Por populli i thotë mbrojtës.
Sepse ai tha “JO” ndaj:
- Trupave të huaja
- Mbikëqyrjes së OKB-së
- Marrëveshjeve të FMN-së
- OJQ-ve që sillnin më shumë agjenda se ndihmë
Ata nuk frikësohen nga armët e tij. Ata frikësohen nga ideja e një Afrike të lirë.
Por kjo nuk është më një histori vetëm për Traorén.
Kjo është historia e një kontinenti që po zgjohet. Nga Gaddafi te Sankara, çdo zë rebel u shua me plumba dhe mashtrime. Por këtë herë bota po sheh. Sepse kur popujt kujtojnë, historia nuk përsëritet.
Afrika nuk po ngrihet. Po kujton kush është.
Përse Shqipërisë i duhet një Ibrahim Traoré?
Sepse ne kemi pasuri natyrore, një popull të zgjuar dhe të rinj plot energji. Por jemi të udhëhequr nga frikacakë, jo vizionarë. Politikanë që negociojnë lirinë për kredi. Ne kemi nevojë për dikë që nuk pret urdhra nga jashtë. Por që vendos për brenda. Për një lider që nuk ka frikë të thotë JO, që nuk negociohet, që vepron për popullin dhe jo për pushtetin.
Shqipërisë nuk i duhen më fasada. I duhen njerëz që nuk e negociojnë të vërtetën. I duhen burra si Traoré.
